Во 2025 конечно стана јасно дека светот не оди во хаос — туку одамна е таму. Само сега сите престанаа да глумат дека постои ред. Големите сили си играат државна покер-партија без правила, а малите седат на масата и ги држат жетоните за првите.
1. САД: полициски час во сопствениот двор
Америка и натаму е најсилниот играч, но ова е првпат да не личи на себе.
Нешто како стар шампион кој сè уште има мускули, но нема кондиција.
Вашингтон се расправа сам со себе, а во меѓувреме се обидува да глуми глобален шериф на кој не му се слуша гласот како порано.
Слоганот за 2025 би бил: „Сè уште сме најсилни, ама дајте ни пет минути да се собереме!“
2. Кина: осмелена тишина
Кина не крши маси, не вика, не удира со чевли како Хрушчов.
Таа прави нешто многу пострашно: чека!
Чека светот сам да се смота, па да влезе таму каде што има простор.
Западот вика дека кинеската економија се забавува. Пекинг само клима со глава, го удвојува влијанието во Африка, ги врзува азиските соседи со трговија и полека, многу полека, го преобликува планетарниот пазар по своја мерка.
Ова не е „кинески век“. Ова е „кинеска метода“.
3. Русија: држава што ја претвори изолацијата во ресурс
Западот ја казни Русија — Русија се навикна!
И не само тоа — ја претвори казната во стратегија.
Стана јасно дека економските санкции имаат рок на траење како јогурт: ако не успеат веднаш, подоцна веќе не прават ништо.
Москва го преживеа шокот и се префрли на азиско дишење.
И во 2025 продолжува да игра игра во која никогаш не признава пораз, дури ни кога му се гледа. Тоа е нејзината најсилна и најопасна дипломатска алатка.4.
4. Европа: децата си играат, а родителите не се дома!
ЕУ официјално личи на огромна бирократска корпорација каде сите се менаџери, а никој не е одговорен за ништо.
Брисел има еден талент: да прави стратегии со 5000 страници што немаат врска со реалноста.
Јужниот блок сака пари.
Источниот блок сака сигурност.
Западниот блок сака морални лекции.
Европа сака да биде сила, но најчесто завршува како дискусионен клуб.
5. Блискиот Исток: епицентар што привлекува други епицентри
Во 2025 регионот веќе не е „буре барут“.
Тоа беше порано.
Сега е бургија која пробива директно во глобалните интереси.
Сите големи играчи се таму — не затоа што сакаат, туку затоа што мораат.
Енергијата, технологијата и безбедноста се споени во таков јазол што секое повлекување изгледа како слабост.
Во превод: Блискиот Исток е новото „што ако?“ на глобалната политика.
6. Балканот: стари навики, нови униформи
Балканот влегува во 2025 со старата мудрост:
„Кој не знае што сака, ќе добие што не сака.“
Србија игра со сите и против сите.
Косово стои како замрзната завеса — сите гледаат во неа, никој не ја допира.
Бугарија продолжува да биде најкреативната во употреба на ЕУ-механизми за ситна политика.
А Македонија?
Седиме во НАТО, чекориме кон ЕУ и паралелно се бориме со домашни проблеми кои некогаш изгледаат пострашни од надворешните.
Балансот е единствената стратегија што реално функционира — некогаш намерно, некогаш случајно.
7. Светот во 2025: сите се прават дека контролираат нешто
Големите сили не можат да започнат светска војна — затоа што знаат дека ќе ја загубат сите.
Но затоа можат да започнат мали конфликти на што е можно повеќе места.
Регионалните играчи не можат да станат глобални, но можат да прават многу штета локално.
Малите држави не можат да диктираат услови, но можат да платат за туѓи грешки.
Светот во 2025 не е „пред нов поредок“.
Тоа е свет без поредок, каде секој си ја граба можноста како на распродажба.
---
Заклучок: нема стабилност — само навика на нестабилност
2025 е година во која најважната вештина за државите е да бидат флексибилни и брзи.
Не победува најсилниот.
Не победува ни најморалниот.
Победува тој што се прилагодува најбрзо на хаосот — бидејќи хаосот не е исклучок, туку правило!
No comments:
Post a Comment